Çalışan Anne Masalları-1

Yazmaya atölyenin ortasında, denetimin en can alıcı noktasında başladım.
Aslında iyi de oldu bu yoğunluk.
Çalışan anne olmak nasıl bir şey, onu anlatacaktım..

tam da zamanını buldu işte…

Tüm gün atölyede koşturmuş, denetçilerin acımasız sorularına cevap vermeye çalışmışken, ayaklarınızın ağrısını yüzünüze yansıtmamaya çalışmış, yorgun ve uykusuz göz kapaklarınızın üzerine her dakika binen o müthiş ağırlığın giderek çoğaldığını hissetmişken…
Neskafenin dibine vurmuşken ve gelişen tüm aksilikleri rapor etmeniz söylenmişken, aklınıza geliverir madalyonun bir diğer yüzü…

Tüm bunları hiç yaşanmamış farz etmeli, evinizden içeri adım attığınızda, yüzünüzde bir gülümseme yürüyebilmelisiniz anne iseniz. Çünkü evde bekleyen o masum bakış, sizin gün içinde ne gibi badireler atlattığınızla hiç ama hiç ilgilenmez. Onun için bir oyuncakları, bir tanımaya çalıştığı koskocaman dünya denen bir şey, bir de bu koskoca dünyada sığınacağı siz varsınızdır sadece. Üstelik sabah 7de evden çıkmanıza, akşam 7de eve girmenize de bir türlü anlam veremez bu minik yürek. Kariyer yapmanız, para kazanmanız onun umurunda değildir. O sadece sizi özleyip, sizi beklemişken, bir kenara çekilip yoruldum diyemezsiniz. Birazdan devam edelim annelik mesleğine diyemezsiniz.. Bunun bir molası yoktur, bunu taa hamileyken fark edersiniz. Artık her şeyiniz o minik yürek olmuştur. Tüm gün atölyede o minik elleri düşünerek yürürsünüz. Aklınızda hep o vardır ama siz revize edilecek ürünleri düşünür, üretimi tamamlanmış ürünleri son kontrole alırsınız. Oysa bedeninizin de okkalıca bir kontrole ihtiyacı vardır ama duymazdan, görmezden gelirsiniz kendinizi.

Her şeye rağmen, ne kadar yorulsanız, ne kadar bitkin düşseniz de, evde sizi bekleyen o minik şarj cihazınızı düşünür ve hemen boşalan yetilerinizi doldurmaya gidersiniz. Ve her gün yeniden ve yeniden şükredersiniz…

Çalışan anne olmakla ilgili paylaşacağım çok şey var…zamanı geldikçe…ilk bu yazımla başlamış olalım. Yazının başı bir mekanik atölyesinde başlamış olup, minik yüreğin bulunduğu evde devamı getirilmiştir. İçimin en derinini hissettiremesem de, içimdekileri çok kolay yazıya dökemesem, kendimi ifade edecek kelimeleri özenle seçemesem de, ana hatlarıyla da olsa umarım anlatabilmişimdir nedir çalışan anne olmak.. nice yazılarda görüşmek dileğiyle…